Lunch: Cevichegarnalen met bieslookmayo.

Ik moest nog wat met die garnalen, want weggooien is zonde.

Natuurlijk zijn ze, toen ik net keek, nu wel gaar. Natuurlijk. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ik trok wat bieslook uit m’n tuin, knipte dat ik ministukjes en deed het in een bakje. Dille heb ik niet in mijn tuin dus kwam uit een potje. Beetje zout, beetje peper en 2 eetlepels mayonaise. Roeren, klaar. Appeltje, eitje.

Ondanks dat de garnalen in principe “gekookt” zijn, wilde ik ze toch nog heel even in de pan hebben. Pan op het vuur, gas aan, flink hoog. Ieniemienie beetje olie en loeiheet laten worden. Alle garnalen erin flikkeren. Op dat moment begon alles te sputteren en te roken (citrussap + hitte = pppggsssjttspspgs en zulks). 3 keer heel professioneel omgeflipt. Klaar, gas uit. Er kwam een heleboel vocht uit dat ik bij de mayonaise goot en de garnalen deed ik direct uit de pan.

Garnalen door de mayo roeren, broodje open snijden, garnalenmengsel droppen, klaar! Superlekker! Je proeft de ontzettend sappige garnaal, de citrus en in de verte de rode ui en jalapeno die door de citrusmarinade zat. De mayo geeft wat vettigs en dat maakt het helemaal af. Noms!

 

Wereld Woensdag: Patat met berenhap.

Maar ik kan het uitleggen.

 Er was een land uitgekozen, er was een menu gemaakt, boodschappen waren gedaan, alles was klaar. Gisteren verliep wat hectisch en heftig, maar ik was relatief op tijd thuis dus niks aan de hand, zou je zeggen.

Het gerecht dat ik had uitgekozen was Ceviche. Rauwe vis “gekookt” in citroen of limoensap.
Op internet had ik verschillende recepten gevonden die allemaal enorm varieerde in bereidingstijd. 5 minuten marineren, 1 uur, 3 uur. Alles heb ik gezien. Na het lezen van een gedegen onderzoek kwam ik tot de conclusie dat 10 minuten het mooist was. Dat kwam goed uit gezien ik de hele middag weg was.

Goed, dus ik alles snijden, uitpersen en alles in de marinade gezet. Ik ben bezig met de bijgerechten die ik aan laat branden (want ik ben er niet helemaal bij met m’n hoofd) als de 10 minuten om zijn. De vis ziet er oké uit, de garnalen echter niet. En na een uur nog steeds niet. En na anderhalf uur nog steeds niet. Toen was het inmiddels kwart voor 8 en vond ik het mooi geweest.

Lief had honger en ik had geen zin meer. En dus, bij hoge uitzondering (als in, 1 of 2 keer per jaar) ging ik naar de snackbar. Alwaar ik een berenhap met pindasaus bestelde. En een milkshake, om het plaatje compleet te maken.

Er vroeg laatst iemand: ga je het ook laten zien als het niet goed gaat? Ja dus. Bij deze.

Volgende week nieuwe ronde, nieuwe kansen.