Lunch: Cevichegarnalen met bieslookmayo.

Ik moest nog wat met die garnalen, want weggooien is zonde.

Natuurlijk zijn ze, toen ik net keek, nu wel gaar. Natuurlijk. Maar dat mocht de pret niet drukken. Ik trok wat bieslook uit m’n tuin, knipte dat ik ministukjes en deed het in een bakje. Dille heb ik niet in mijn tuin dus kwam uit een potje. Beetje zout, beetje peper en 2 eetlepels mayonaise. Roeren, klaar. Appeltje, eitje.

Ondanks dat de garnalen in principe “gekookt” zijn, wilde ik ze toch nog heel even in de pan hebben. Pan op het vuur, gas aan, flink hoog. Ieniemienie beetje olie en loeiheet laten worden. Alle garnalen erin flikkeren. Op dat moment begon alles te sputteren en te roken (citrussap + hitte = pppggsssjttspspgs en zulks). 3 keer heel professioneel omgeflipt. Klaar, gas uit. Er kwam een heleboel vocht uit dat ik bij de mayonaise goot en de garnalen deed ik direct uit de pan.

Garnalen door de mayo roeren, broodje open snijden, garnalenmengsel droppen, klaar! Superlekker! Je proeft de ontzettend sappige garnaal, de citrus en in de verte de rode ui en jalapeno die door de citrusmarinade zat. De mayo geeft wat vettigs en dat maakt het helemaal af. Noms!

 

Wereld Woensdag: Patat met berenhap.

Maar ik kan het uitleggen.

 Er was een land uitgekozen, er was een menu gemaakt, boodschappen waren gedaan, alles was klaar. Gisteren verliep wat hectisch en heftig, maar ik was relatief op tijd thuis dus niks aan de hand, zou je zeggen.

Het gerecht dat ik had uitgekozen was Ceviche. Rauwe vis “gekookt” in citroen of limoensap.
Op internet had ik verschillende recepten gevonden die allemaal enorm varieerde in bereidingstijd. 5 minuten marineren, 1 uur, 3 uur. Alles heb ik gezien. Na het lezen van een gedegen onderzoek kwam ik tot de conclusie dat 10 minuten het mooist was. Dat kwam goed uit gezien ik de hele middag weg was.

Goed, dus ik alles snijden, uitpersen en alles in de marinade gezet. Ik ben bezig met de bijgerechten die ik aan laat branden (want ik ben er niet helemaal bij met m’n hoofd) als de 10 minuten om zijn. De vis ziet er oké uit, de garnalen echter niet. En na een uur nog steeds niet. En na anderhalf uur nog steeds niet. Toen was het inmiddels kwart voor 8 en vond ik het mooi geweest.

Lief had honger en ik had geen zin meer. En dus, bij hoge uitzondering (als in, 1 of 2 keer per jaar) ging ik naar de snackbar. Alwaar ik een berenhap met pindasaus bestelde. En een milkshake, om het plaatje compleet te maken.

Er vroeg laatst iemand: ga je het ook laten zien als het niet goed gaat? Ja dus. Bij deze.

Volgende week nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Steekwoordkoken: Koffie

Sinds enkele maanden drink ik geen koffie meer. Ik werd er behoorlijk druk van en kreeg brandend maagzuur. Want ik dronk mijn koffie sterk en dat vond mijn maag niet zo’n goed idee. Ik ging sporadisch koffie drinken maar toen ging m’n tolerantie omlaag en werd ik nog drukker. Om 4 uur een kopje koffie was niet vroeg naar bed en na het eten een kop koffie betekende steevast dat ik nog wakker was als de tv-programering overging op halfnaakte wijven die je vragen te bellen.

Nu zou het voor de hand liggen om minder sterke koffie te drinken, maar nope, dat vind ik niet lekker. Ik vind koffie nog wel steeds heeeeeerlijk ruiken. Ik vond koken met koffie dan ook helemaal geen straf.

Ik had nog geen recept met koffie in mijn database van recepten die ik ooit nog eens moet maken dus slingerde ik Google aan. Voornamelijk dessert. Hmm. Nou, dan ga ik maar weer eens iets proberen te bakken, daar ben ik tenslotte (nog) niet heel goed in en dat wil ik wel kunnen! Maar daarover verderop meer.

Eerst het hoofdgerecht. Op 1 van mijn favoriete foodblogs vond ik een recept voor spareribs met een koffierub. Ik had nog nooit wat gemaakt van deze blog, maar ik kijk wel altijd kwijlend. Tijd voor de eerste keer dus! Spareribs had ik nog, dus dat kwam extra mooi uit! Ik heb het recept gehalveerd en de bereidingstijd was wat korter (omdat minder vlees en omdat ie het laatste uur hoger heeft gestaan omdat er ook patat in de oven zat.)

Spareribs met koffierub.

Wat heb je nodig?
1 kg spareribs
1/4 cup goede gemalen koffie (of bonen, als je zelf wilt malen)
1/4 cup peperkorrels
5 tbsp zeezout
1 1/2 tbsp smoked paprikapoeder.

Wat ga je doen?

Ik begon gisteren al met het maken van de rub, omdat het een recept is met een laaaaaaaaaaaaaaange bereidingstijd. Weliswaar niet intensief, wel lang.
Ik deed de peperkorrels in de blender tot alle korrels stuk waren. (Niet boven je blender gaan hangen, zoals ik deed. Dan moet je hoesten. En niezen.) Ik voegde het zeezout toe en gaf nog een korte slinger. Daarna de koffie erbij en de paprikapoeder en dan is je rub al klaar. 

De rub drukte ik vandaag op de spareribs, tot ze overal bedekt zijn. De oven had ik voorverwarmd op 250 graden. De spareribs gaan zo’n 10 minuten in de oven zodat er een soort korst ontstaat. Dan haal je ze eruit en draai je de temperatuur terug naar 150 graden. Je verpakt de spareribs in aluminiumfolie en je maakt een paar sneetjes in de onderkant van je pakketje, zodat daar straks het vet uit kan lekken.

Leg de spareribs op het rooster en zorg dat er een lekbak onderstaat (doe daar aluminiumfolie in, dat scheelt je spierpijn in je armen van het schoonmaken). Ga nu 4 uur iets anders doen. (Ik deed het huishouden. Meh.)

Na deze 4 uur ben ik afgeweken van het originele recept, ik ging namelijk de deur uit en ik wilde niet de oven aan laten als er niemand was. Dus zette ik de oven uit. Toen ik 3 uur later terugkwam heb ik de oven weer aangezet. (Het originele recept vindt dat je na 4 uur op 150 graden de spareribs 7 uur op 100 graden moet garen) Ik zette de oven wel op 100 graden.

Na 3 uur op 100 graden ben ik de aardappel in frietjes gaan snijden en heb ik ze geweekt in een flesje Grolsch Herfstbok. (Want die geweekte patat van vorige week was heerlijk en ik had nog een aardappel over) Toen de aardappeltjes een half uurtje hadden geweekt heb ik de oven op 200 graden gezet om de aardappeltjes te garen. De spareribs heb ik onderin de oven gezet. Na een uur waren zowel m’n spareribs als mijn aardappeltjes klaar.

Ondertussen had ik mini-komkommers door midden gesneden, de zaden eruit geschraapt en in kleine stukjes gesneden. Ik maakte een dressing van olijfolie, sesamolie, miso en azijn.

En toen was alles klaar! Het grote moment kwam om de spareribs van hun aluminiumfolie te ontdoen en te zien hoe zacht ze waren.

En zacht waren ze! Je hoefde er maar naar te kijken en het bot viel eruit. Kid you not! Wat een heerlijk maal was dit. Veel en smakelijk en jummie! Ik diende de spareribs op met de patatjes, de komkommer en een klodder mosterd. De mosterd smaakt heerlijk bij de scherpe peper en het bittere van de koffie. Kijk dan naar die close-up foto! Toen ik eraan zat brak het vlees al open.

 

 

Mudslide cookies

De koekjes maakte ik stiekem gisterenavond al, omdat ik zin had om te bakken. Toen ik eerder deze week op zoek was naar recepten leek mij dit een van de lekkerste die ik tegenkwam. En erg makkelijk! (En er zit drank in) Ondanks dat ik iets afweek van het originele recept werden de koekjes fantastisch. Dat vond Sally, mijn lieve (stomme) hond ook. Toen de koekjes klaar waren en op het aanrecht lagen besloot ze er een aantal op te eten. Gezien er een stof in cacao giftig is voor honden (theobromine om precies te zijn) was het wel even schrikken. Ik belde de weekenddierenarts welke het Gif Centrum belde en die rekende uit hoeveel theobromine de hond dan binnen had gehad. Gelukkig heb ik me wat dat betreft wel aan het recept gehouden en wist ik dus precies hoeveel cacao er in zat. Ha.
Gelukkig bleek de hoeveelheid niet dodelijk te zijn en hoogstwaarschijnlijk alleen discomfort te veroorzaken. Geen braakspuit dus, of torenhoge kosten. Jippie. Wel wat buikpijn en hele vieze scheetjes.

Om het over plezierigere dingen te hebben, het recept:

Wat heb je nodig?
2 cup bloem
1/2 teaspoon baking soda
1/4 cup cacaopoeder
3 tbsp gemalen koffie
1/4 tsp zeezout
1/2 cup ongezouten roomboter
1 cup bruine suiker
1 ei en 1 eigeel
1 zakje vanillesuiker
1/4 cup baileys deluxe (met echte Belgische chocolade)1 cup stukjes pure chocolade

Wat ga je doen?
Smelt de boter.
Meng de bloem, de soda, de cacaopoeder, de koffie en de zeezout in een kom.
Meng in een andere kom de gesmolten boter met de suiker. Voeg het ei en het eigeel toe. Ook de vanillesuiker kan erbij. Doe de 1/4 cup drank erbij. Schiet een beetje uit met de drank. Oeps. 😀
Voeg langzaam het bloemmengsel toe aan het boter/suikermengsel. Roer tot de massa glad is. Voeg dan de stukjes chocolade toe.

 

  Zet de kom een half uur in de koelkast. Verwarm de oven voor op 170 graden. Na een half uur is het mengsel nog stijver geworden. Je kan met je hand balletjes draaien ter grote van een golfbal en die dan platdrukken op het bakpapier. Laat genoeg ruimte over tussen de koekjes want ze worden groooot!
Na 10 tot 12 minuten zijn de koekjes klaar.

Knapperig, bros, koffie, chocola, drank. Dit koekje heeft alleen maar goede dingen!

Morgen weer een steekwoord!

Lunch: Tosti met brie, vijgen, rauwe ham en rucola.

Toen ik hongerig de koelkast opentrok vanmiddag op zoek naar iets om als lunch te eten zag ik verschillende restjes die een verrukkelijk maal op zouden leveren.

Ik had een stukje brie over van vorige week, er lagen nog 2 plakjes rauwe ham en ik kocht afgelopen zaterdag wat vijgen op de markt. Wat was ik blij toen ik ze weer zag liggen op de markt! Vijgen vind ik echt ontzettend lekker, en eet ze meestal zo. Ik vind ze er zo smakelijk uitzien! En stiekem vind ik ze op een bepaalde manier een beetje decadent ofzo.

Als ze vers zijn is het schilletje zo zacht dat je de vijg in z’n geheel op kunt eten. Als ze wat ouder zijn is het schilletje vaak wat taai en kan je de vijg pellen/schillen.

Vijgen en kaas zijn een fantastische combinatie, net als vijgen met rauwe ham, dus al vrij snel ontstond er een idee. Ik vind het een wonder dat mijn tosti niet verbrandde. Er zijn een aantal simpele gerechten die bij mij vaker mislukken dan goed gaan. Dat komt voornamelijk door ongeduld of chaotisch gedrag. Zo wordt omelet uiteindelijk altijd roerei en verbranden tosti’s omdat ik iets anders ga doen. Maar nu ging het goed, gelijk de eerste keer!

Wat heb je nodig?
– 2 boterhammen
– 2 plakken brie
– 1 vijg
– 2 plakjes rauwe ham
– handje rucola
– roomboter

Wat ga je doen?
– Snij de vijg in plakjes (met schilletje er nog aan)
– Zet een koekenpan op het vuur, laat warm worden en laat er een klein klontje boter in smelten.
– Beleg ondertussen 1 snee brood met de plakken brie, de plakjes vijg, de rucola en de plakjes rauwe ham.
– Druk de andere boterham er bovenop en leg de tosti in de pan als de boter gesmolten is.
– Zet het gas op een hele lage/de laagste stand en doe een deksel op de pan.
– Draai de tosti om als de onderkant bruin is geworden. Als de andere kant ook bruin is, is de tosti klaar om opgegeten te worden.

Dit is het resultaat:

Snelle zondaghap: KKK met witte rijst.

En KKK staat voor kip, kerrie en kool, niet voor Ku Klux Klan. Niet heel spannend, wel heel smaakvol!

Wat heb je nodig?
– Rijst naar keuze (Ik had basmatirijst)
– Kip naar keuze (Ik had biologische kipdijfilet)
– Kerrie masala of je andere favoriete kerriemix
– Witte kool (ik had biologische gesneden witte kool)
– Peper en zout
– Het geheime ingrediënt was het smeersel dat ik op de markt kocht. Er staat een kraam op de markt met verschillende kazen en tapas. Helaas heeft deze man geen website, anders had ik hier natuurlijk een linkje neergeplempt. Ik ken de ingrediënten niet precies, maar het heeft in ieder geval roomkaas, feta, kerrie en gedroogde cranberry’s. Je kan dit trouwens prima weglaten of vervangen met roomkaas, wat extra kerrie en wat gedroogde cranberry’s (of rozijnen).

Wat ga je doen?
– Zet water op voor de rijst en kook de rijst, als het water kookt, tot het gaar is.
– Zet een pan op het vuur en doe er wat olie in. Kruidt de kip met peper en zout en bak de kip gaar.
– Zet nog een koekenpan op met wat olie en doe daar de witte kool in. Doe er ook wat peper en zout op. De kool sauteer je. Hij slinkt en wordt zachter. Zorg dat hij niet bruin wordt. Voeg, als de kool zacht is, er 1 tablespoon kerrie aan toe. De kaas/cranberry’s kun je zowel toevoegen aan de kool of even bij de kip in de pan. Ik deed het bij allebei.

Dit was het eindresultaat:

Steekwoordkoken: Zombies.

Mijn wederhelft zei grijnzend: “Ik weet al een steekwoord waar ik niks eetbaars bij kan bedenken.” Nieuwsgierig keek ik zijn kant op. “Zombies” zei hij glunderend.

Fantastisch. Zombies. Ik heb NIKS met zombies. Ik weet niks van zombies en ik vind zombies niet leuk. Wat ik weet van zombies is dat het levende doden zijn en dat ze kannibalistische trekjes hebben. Eerst dacht ik er over om orgaan te maken (Braaiiiinnnnss) maar toen ontstond er een ander idee.

Spaghetti & Meatballs.

Oh, mijn wederhelft wil nog even dat ik vermeld dat deze foto met zijn telefoon gemaakt is en dat deze foto’s mooier zijn dan de foto’s die met mijn telefoon gemaakt worden. Wat ook zo is en ik mag voortaan zijn telefoon gebruiken tot er een goede camera komt. ❤

Er zit van alles in wat ik nog had liggen en ik heb geen foto’s van het proces, maar dit heb ik gedaan:

Wat heb je nodig?

– 4 tenen knoflook
– 1 ui
– een halve winterpeen
– 1 courgette
– 5 champignons
– 1 pak tomaten in blokjes
– tijm
– salie
– oregano
– peper en zou
– Bio runder chipolataworstjes
– Venkelzaad
– Bio volkoren pasta.

Wat ga je doen?
– Zet water op voor de spaghetti.
– Knijp de worstjes uit, zodat je gekruid gehakt hebt.
– Vijzel een paar venkelzaadjes klein en doe deze bij het gehakt. Rol er balletjes van.
– Snipper de ui, rasp de wortel, haal de zaadlijsten uit de courgette en snij deze fijn. Snij ook de champignons en knoflook fijn.
– Doe olie in de pan en voeg de ui, wortel en courgette toe. Laat even fruiten. Voeg de champignons en knoflook toe. Bak nog even.
– Bak ondertussen ook de gehaktballetjes en voeg de spaghetti aan het water toe (als het water kookt, natuurlijk)
– Voeg de tomatenblokjes toe en laat even koken.
– Voeg tijm, salie, oregano en peper en zout toe.
– Giet de pasta af en doe de pasta, saus en gehaktballetjes op je bord.
– Bestrooi eventueel met kaas.

Dat was best een lekker maal! Niet moeilijk, geen hoogstaand recept, maar een prima vrijdagavondmaal met dat wat nog in de koelkast en vriezer lag!

Mexicaans met bierrestjes.

Dat klinkt eigenlijk best smerig, maar dat was het niet! Nadat ik dinsdag met bier gekookt had, had ik best wel een heleboel pulled pork over. Vandaag was het tijd om daar wat mee te koken.

Zoals ik dinsdag al zei betekend Carnitas eigenlijk “kleine stukjes vlees” in het Mexicaans en zou ik nu wel traditioneel (oké, oké, traditioneler) eten, dus we eten tortilla’s!

Ik zette de oven aan en zette daar, in een braadpan, mijn restje pulled pork in.
Daarna was het tijd om mijn immens grote witte kool te slachten, want ik wilde er coleslaw bij maken. Lekker fris en knapperig! Dit gebruikte ik:

  

Een halve winterpeen, een kleine granny smith en een stukje van mijn gi-gan-tische kool. Ik raspte de peen en de appel met een grove rasp en sneed de kool in dunne reepjes. Een scheut karnemelk (dat had ik nog staan van gisteren) erbij en wat zure room (ik vond de karnemelk te dun). Toen nog wat peper en zout en toen was ie klaar!

Inmiddels had ik ook de limoen in partjes gesneden en de ingemaakte rode uien en de koriander gepakt. Alles klaar!

Ik zette een pan water met stoommandje op omdat ik dat de lekkerste manier vind om tortilla’s warm te maken. De tortilla’s waren warm, de pulled pork was warm, tijd om alles op te maken!

Dit was het eindresultaat:

Hierbij dronken we een lekkere koude Desperados, met een partje limoen (want Mexico. En bier) en ik kan je zeggen dat ik na 2 wraps zo vol zat dat ik op ontploffen stond. Maar O-M-Fucking-G wat was dat lekker zeg!

 

Wereld Woensdag: Finland.

De “Random Country Generator” zei: Finland. Dus Finland it is, voor mijn eerste Wereld Woensdag. En dus deed ik research.

In Finland wordt er veel vis en wild gegeten omdat dat makkelijk verkrijgbaar is en qua proteïne mooi hoog zit, wat natuurlijk handig is als je in een land woont waar het behoorlijk koud kan worden.

Er zijn allerhande karakteristieke Finse gerechten maar welke er voor mij uitsprong was Kalakukko. Naast dat het me lekker leek, vond ik ook het verhaal van de naam prachtig. Kala betekent vis en kukko is een manier van iets inpakken in deeg. Dit zegt alles, want Kalakukko is vis verpakt in brooddeeg. Maar, kukko betekent in de nieuwe spelling zoveel als kip, rooster in het Engels. Een ander woord voor rooster is cock en dus wordt dit gerecht in het Engels ook wel eens gekscherend Fishcock genoemd.

Goed, tot zover de vispiemels. Kalakukko werd in Finland veel gegeten als lunch door mannen die lange tijd van huis waren. Dat komt omdat een Kalakukko die niet open gemaakt wordt weken houdbaar is. Ook is het zowel warm als koud te eten. Van oudsher met een glas karnemelk on the siideee. In de provincie Savonia vindt Kalakukko zijn oorsprong en is daar nog steeds populair als lunch of diner.

Het is dus een gerecht dat bestaat uit brood, vis en vlees. Je maakt een simpel deeg, legt daar in het midden, om en om, een stapel kleine visjes op die je ontdaan hebt van kop, staart en ingewanden en een laagje spek of ander varkensvlees.
Traditioneel wordt dit gerecht gemaakt met de kleine marene of baarsjes. Dus ik ging naar de markt, gisteren, in de regen. Spek kocht ik bij de beleg-en-worstenkraam waar ik graag kom. Dan de vis. Ik had al niet gehoopt op kleine marene of kleine baarsjes, maar ging wel voor een ander klein visje. Er waren geen kleine visjes. Tenminste, niet klein genoeg om niet te fileren. Wel was de rode poon erg goedkoop en waren ze niet zo groot. Ik vroeg de leerlingvisboer om de rode poon schoon te maken, maar hij zat ze zo te mishandelen dat ik heb gezegd dat ik het zelf wel zou doen. Evenals het fileren.

Daar begon ik vanochtend mee. Vis schoonmaken en fileren. Zonder echte ervaring. Of fileermes. Of superscherp mes. En dat ging best goed, al zeg ik het zelf.

Na een goed half uur waren alle poontjes schoongemaakt. Tijd om het deeg te maken. Dat was niet meer dan 500 ml water, 2 tbs zout en 600 tot 800 gram roggemeel en 200 gram tarwemeel. Omdat ik niet genoeg roggemeel had heb ik wat meer tarwemeel gebruikt dan in het recept. Ook had ik wat minder vis dan mijn recept voorschreef en dus heb ik een wat kleiner deeg gemaakt. Na uitrollen zag dat er zo uit:

Tijd om te beginnen met stapelen. Laagje vis, laagje spek. Laagje vis, laagje spek.

Totdat alles op was en toen zag het er zo uit:

Dan vouw je het deeg dicht.

De naden goed dichtmaken met je vingers en wat water en dan kan ie in de oven op 200 graden. Na een half uur haal je hem uit de oven en verpak je hem goed in aluminiumfolie. (ik heb het bakpapier er ook omheen gelaten, was veel te bang dat het anders zou scheuren.) Het brood kan nu terug in de oven welke nu op 150/125 graden staat. Hier moeten het uren in staan. De recepten die ik tegenkwam varieerde tussen de 3 uur en 6 uur. Hier heeft het er uiteindelijk 4 uur ingestaan en toen nog even op het aanrecht. Als je de Kalakukko uitpakt kan je er een natte theedoek opleggen om de korst wat zachter te maken. Doordat hij nog even, ingepakt, op het aanrecht heeft gestaan was dat niet meer nodig.

En toen was het tijd voor het grote moment, het aansnijden. Tadaaaaaaaaaaaa!

 

Er kwam enorm veel lekker vocht uit. Je kunt hierop mooi de laagjes zien. (ik moest hem wel in kwarten snijden want NATUURLIJK had ik m doorgesneden in de lengte van de vis. Natuurlijk.)
De Kalakukko wordt vaak aangesneden door de top eraf te halen en die op te eten met boter en dan de rest op te eten. Dit heb ik aan tafel natuurlijk alsnog gedaan. Met een glas karnemelk erbij!

Het brood is stevig, vult als een malle en het vocht is er lekker ingetrokken. Maar ik heb het bij lange na niet opgekregen. De vis was heerlijk zacht, ook de graatjes die nog in de filet zaten. Ook het spek was heerlijk zacht. De ratio vulling/brood is nodig voor het bakken, maar niet aangenaam om allemaal op te eten.

Oh, en, nadat het op was het andere grote moment:

Finland is veroverd!

Dan, nog even de ingrediënten van het recept dat ik als leidraad heb gebruikt:

500 ml water (ik gebruikte 400)
2 tbs zout
200 gram tarwemeel (ik gebruikte denk ik zo’n 300 tot 400 gram)
600 tot 800 gram roggemeel (ik had maar 300)
800 gram kleine visjes (ik had denk ik 500 gram)
200 gram spek

Volgende week land nummer 2!

Steekwoordkoken: Bier.

Omdat ik, zoals eerder gezegd, altijd duizend ideeën heb om iets te koken en ik dan last heb van overload en uiteindelijk terugval in wat ik al ken, besloot ik te gaan steekwoordkoken, na aanleiding van een idee van iemand anders die met hetzelfde probleem kampt als ik.

Mijn wederhelft kiest een willekeurig woord en zo heb ik een leidraad om te koken. Wederhelft heeft soms ook last van prestatiedrang maar riep uiteindelijk: ‘Bier!’. Goed, bier it is dus. Al mijn radartjes begonnen tegelijk te draaien en ik herinnerde dat ik ooit een recept had opgeslagen voor Beer Soaked Fries. Die wilde ik maken. Maar ik wil ook al tijden een Beercan Chicken maken. En iets met suikermais. Shit. Teveel ideeën.

Maar langzaam kreeg het menu toch vorm. Geen Beercan Chicken, wel Beer Soaked Fries. En Carnitas, met bier. En suikermais. Op naar de markt voor boodschappen!
In de regen.

Voor ik verder ga met m’n verhaal, even wat over mijn ontbijt (en omdat het anders zo’n grote lap tekst zonder foto wordt.) Ik besloot eens niet met brood te ontbijten maar met een wrap. Deze heb ik belegd met sla, plakjes brie, druifjes, walnoten en wat honing. En dat was lekker!

Goed, verder met m’n verhaal. Ik hoopte bij de Sligro te kunnen slagen voor een mooi stuk varkensschouder of nek. Wat niet zo was. Kak. Het zakje panko dat ik toen kocht was niet de moeite van het fietsen (en de regen) waard, maar ach. Goed voor de conditie en zulks.

Op de markt stond gelukkig Aalvink Vleesspecialiteiten welke elk varkensvlees kan leveren. Sowieso op bestelling, maar hij heeft ook grote lappen buikspek, lekkere dikke varkensribben en varkensnek liggen! De varkensnek werd voor mijn ogen losgesneden van de schouder en voor €7,00 had ik 1200 gram vlees. Top!

Ik kocht nog de nodige hoeveelheid groente en toen ging ik naar Wijnhandel-Slijterij Hennie Berendsen. Als je iets zoekt, is dit de plek. Volgens de website ruim 750 soorten whisky’s en 500 soorten speciaal bier. Ik heb eerst een tijdje door de stellingen gedwaald en daarna om advies gevraagd. In tegenstelling tot de slijterijketens krijg je hier een oprecht advies, weten ze wat ze verkopen en nemen ze de tijd. Een aantal biertjes rijker verliet ik de zaak. Op weg naar huis!
In de regen.

Voordat ik de recepten en foto’s ga posten, wil ik eerst nog vertellen welke biertjes in gebruikt heb, ze waren tenslotte thema en dus belangrijk. Voor de carnitas zocht ik een bier met citrustonen. Ik had keuze uit vele biertjes maar ik koos voor een biertje van Brouwerij Het Uiltje . Om precies te zijn de UPA, Uil-Pale-Ale. Het is een IPA bier, blond, en het eerste bier dat ze gebrouwen hebben. Lekker fris.

Voor de Beer Soaked Fries heb ik een tijdje getwijfeld. Een Stoute Gijt van Bierbrouwerij de Natte Gijt (kende ik nog niet), een Punk IPA van Brew Dog (lekker bier! Zaterdag voor het eerst gehad), iets anders. Keuzes.
Ik kocht ze allebei. Eenmaal thuis besloot ik het flesje Brugse Zot dat nog in de kast stond te gebruiken. Een lekker goudblond bier dat ik al vaker gehad heb.

Om het feest compleet te maken wilde ik nog een biertje voor ons beide om bij de maaltijd te drinken. Ik moest zo grinniken om de Limited Edition van Brouwerij het Uiltje dat ik niet anders kon dan het te kopen. Het biertje heet Dikke lul 3 bier. Helaas vond ik het bier te bitter en daardoor niet zo lekker, maar alleen om de naam en de fles toch de moeite waard.

Carnitas
Carnitas betekend zoveel als “kleine stukjes vlees” en is Mexicaans. Na uren zachtjes garen is het vlees ontzettend zacht en mals en valt het in stukken. Carnitas wordt traditioneel gegeten in een tortilla met koriander, ui, salsa, guacamole en bonen. Mijn versie is niet traditioneel. Het vlees ging hier op een wit zacht broodje van de bakker met pickled onions die ik vandaag tussendoor ook nog even maakte. (Pickled onions zijn zo makkelijk te maken. 1 ui, 1/2 cup azijn, 1 cup water, 1 tbsp suiker, zout en mosterdzaad naar smaak, in een dichte pot, klaar.) Goed, carnitas, dit is het recept dat ik gebruikte:

Wat heb je nodig?
– 1200 gram varkensnek
– 2 tsp zout
– 3 tsp smoked paprika poeder
– 1 tsp knoflookpoeder
– 1 tsp gemalen peper– 1/2 tsp cayenne peper
– olie naar keuze
– 1 flesje bier naar keuze (fris is goed)
– 1/2 cup sinaasappelsap

Wat ga je doen?
– Verwarm de oven voor op 175 graden
– Snij het stuk varkensnek in een aantal grote stukken. Ik had 5 stukken.
– Meng alle droge kruiden met elkaar en verdeel dit gelijkmatig en overal over de stukken varkensnek.
– Zet je braadpan op het vuur, laat heet worden en doe er een beetje olie in.
– Bak de stukken varkensnek rondom bruin en haal ze dan uit de pan.
– Giet het flesje bier in de pan, net als de sinaasappelsap. Maak de aanbaksels los en laat het mengsel aan de kook komen
– Wanneer het kookt voeg je de stukken varkensnek weer toe en zet je de pan, met deksel erop, in de oven.
– Na 30 minuten haal je de deksel eraf, draai je de stukken vlees om en laat je het, met de deksel eraf, zo’n 3 uur in de oven staan. Keer ieder half uur tot uur de stukken vlees.
– Haal het vlees uit de oven en haal het vlees uit elkaar.

Beer Soaked Fries

Al een hele tijd geleden vond ik dit recept, en eindelijk heb ik het nu eens gemaakt. Het is precies wat het zegt, patat geweekt in bier! Voor het bakken dus, niet daarna, dat lijkt me echt smerig.

Wat heb je nodig?
– 1 Frieslander a 500 gram (of 500 gram andere stevige aardappels)
– bier naar keuze
– olie naar keuze
– peper en zout

Wat ga je doen?
– Verwarm de oven voor op 220 graden
– Snij de aardappel in dunne patatjes.
– Doe ze in een schaal en giet er het bier overheen.
– Laat het zo’n 15 minuten staan en schep ondertussen een keer om.
– Giet de patat af en meng de patat met de olie en peper en zout.
– Leg de patatjes op wat bakpapier en schuif in de oven
– Met zo’n 45 minuten zijn de patatjes bruin.

Suikermais met misoboter

Stiekem ben ik wel een beetje fan van miso geworden. Het leek me lekker om dat met boter te mengen voor over de suikermais. Wat betreft de suikermais, die had ik nog nooit klaargemaakt, dus dat was nieuw. Ik kocht op de markt suikermais met het blad er nog omheen. Thuis had ik helemaal nostalgische gevoelens toen ik de bladeren er aan het afpellen was. Ik zag mezelf weer als klein meisje mais stelen bij de boer.

Wat heb je nodig?
– 2 maiskolven
– roomboter en miso, verhouding 2:1

Wat ga je doen?
– Laat de boter op kamertemperatuur komen.
– Kook de mais tot het gaar is. De mais is gaar als je het met een vork makkelijk los krijgt.
– Meng de boter met de miso tot het gelijkmatig verdeeld is.
– Om de mais nog even te laten kleuren heb ik de mais voordat we gingen eten even in de koekenpan gebakken nadat ik er wat misoboter op gesmeerd had.
– Kledder wat misoboter op de maiskolf als ie op je bord ligt.

Het eindresultaat:
(Niet de beste foto. Gemaakt met m’n mobiel tijdens alweer een regenbui, dus met flits wat bizar gele kleur van de mais verklaard)

Ik kan je vertellen dat het eten fantastisch lekker was! En er is nog genoeg Carnitas over om nog minimaal 1 x van te eten. En dan wel lekker traditioneel!

Wereld Woensdag.

Het eerste project.

Al maanden geleden las ik op het internet een blog ( http://globaltableadventure.com/ ) en meteen werd ik wild enthousiast. Koken vind ik fantastisch en inspiratie is er vaak in overvloed. In zo’n overvloed dat ik in een lichte paniek raak en uiteindelijk iets maak uit m’n vaste repertoire. Behalve als ik een thema heb, een reden. En ik had mijn reden gevonden. Iedere week een ander land en dan de hele wereld over. Willekeurig, anders is het saai.

Ik kocht een wereldkaart waarbij je landen open kan krassen als je er op vakantie bent geweest, waardoor uiteindelijk de hele wereldkaart zichtbaar wordt, ik zocht een “Random Country Generator”, ik wilde een vaste dag en een leuke naam. Wereld Woensdag allitereerde lekker, dus ook dat was een feit. En toen raakte het in het slop. Zoals altijd. Al-tijd.

Tijd om dit goede idee uit de stapel te trekken en er serieus mee te beginnen. Deze woensdag welteverstaan. De wereldkaart is uit de kast getrokken (moet alleen nog op de muur) het land gekozen met de “Random Country Generator”, de recepten gekozen en het boodschappenlijstje gemaakt. 

Mijn “regels” voor Wereld Woensdag zijn simpel:
– Iedere week een nieuw land, willekeurig gekozen
– Op woensdag bereidt, indien enigszins mogelijk
– Minimaal 1 gerecht moet die dag uit het gekozen land komen
– Er moet een blog over gemaakt worden en het desbetreffende land mag open gekrast worden.

Aankomende woensdag dus mijn eerste “Wereld Woensdag” waarbij er uiteraard een blog verschijnt met verslag, foto’s en recept. Welk land het word hou ik nog even in het midden, het moet wel spannend blijven hè?